จากหัวลำโพงถึงตลาดโรงเกลือ

"ณ ขณะนั้น"

เมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเพราะมัวแต่จัดของ กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปตี 3 แล้ว พอเข้านอนก็ไม่หลับซ่ะงั้นเลยลุกมาเปิดไอแพดนั่วหาดูข้อมูลก่อนเดินทางตามประสาของคนนอนไม่หลับ และไม่ลืมที่จะตั้งเวลานาฬิกาปลุกก่อนเข้านอน ตั้งเวลาซ่ะดิบดีว่าเช้านี้ตี 5 ต้องลุกอาบน้ำ เตรียมเดินทาง พอเอาเข้าจริง ๆ นาฬิกามันไม่ปลุกซ่ะงั้น ดีนะที่นอนไม่หลับยันตี 5 ไม่งั้นได้ไปขึ้นรถสายแน่ ๆ

ถึงงั้นก็เหอะ กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ปาเข้าไปตี 5 ครึ่ง กว่าจะออกไปขึ้นรถแท๊กซี่ได้ก็ทุลักทุเลเต็มทน เช้าขนาดนี้รถแถวบ้านก็ติดน่าดู นั่งลุ้นอยู่ตลอดว่าจะทันเวลานัด 7 โมงมั๊ยน๊า โทรไปหาอาจารย์ธัญญาว่าออกมาหรือยังก็ได้คำตอบว่ากำลังรอรถแท๊กซี่ เอาแล้วมั๊ยหล่ะเอ...หรือว่าจะสายทั้งคู่นะ...ไม่นะ...ไม่

ไปถึงหัวลำโพง 6 โมงครึ่ง ต้องขอบคุณแท๊กซี่ที่ขับรถยังกะเหาะได้ (ยังกะเค้ารู้ว่าเรารีบ) ยังไงก็เหอะ เหลือเวลาครึ่งชั่วโมงหากาแฟกินดีกว่า ให้สามีนั่งเฝ้ากระเป๋าส่วนตัวเราไปซื้อขนมกับน้ำดื่มมาให้ ใจนึงก็กลัวปวดหนักบนรถไม่กล้ากินเยอะ เดินทางแบบนี้มันลำบากแต่ก็เอาเหอะกินแบบจิบ ๆ ก็น่าจะได้...ซักพัก อาจารย์ธัญญาก็โทรมาว่าถึงแล้วแต่ขอทานข้าวก่อน (โล่งใจ) นึกว่าอาจารย์จะมาช้ากว่านี้ซ่ะอีกเพราะเห็นรถมันติดมาก

ขึ้นรถตู้แล้วนึกว่าจะเริ่มเดินทางเลย ที่ไหนได้ รถตู้ตระเวณไปรับผู้โดยสารทั่วถนนสุรวงค์ บางรัก สี่พระยา กว่าจะครบจำนวนคนก็ปาเข้าไป 8 โมงเช้าถึงได้เวลาเดินทางจริง ระหว่างทางรถตู้แวะเติมแก๊ส 2 ครั้ง ยังดีที่ได้ออกมาเดินยืดเส้นยืดสายซ่ะบ้าง ไม่งั้นปวดขาแน่ ๆ กว่าจะถึงตลาดโรงเกลือก็เป็นเวลา 11 โมง รถตู้เอาไปส่งที่สีแยกโคกปากแบง เพื่อให้ทำเอกสารผ่านด่าน พร้อม ๆ กับเพื่อนชาวต่างชาติที่ต้องทำวีซ่าขณะรอคนอื่น ๆ ก็นั่งทานข้าว เสร็จจากทุกอย่างก็นั่งรถตู้ไปที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองเพื่อเดินทางต่อไปยังเมือง เสียมเรียบ กัมพูชา